ORIGINAL_ARTICLE
ترامپ و محوریت توانمندیهای اقتصادی و نظامی در قلمرو سیاست خارجی
در دهههای متوالی در بطن نظام بینالملل دوقطبی، تکقطبی و پساتکقطبی متشکل از قطبهای قدرت متعدد، آمریکا سیاست خارجی بینالمللگرا و سلطهطلبی را دنبال کرده است. برای تحقق اهداف در طی این برهه زمانی آمریکا مجموعهای از مولفههای مادی و معنایی را به کار گرفت تا با قلیلترین هزینهها فزونترین دستاوردها را به صحنه آورد. با به قدرت رسیدن دونالد جان ترامپ به عنوان چهل و پنجمین رئیس چمهور آمریکا باید انتظار داشت تا اعتبار فزونتری برای تواناییهای اقتصادی و نظامی به عنوان اهرمهای فشار بر بازیگران رقیب و دشمن در جهت اثرگذاری بر رفتارها و دگرگونساختن درک و استنباط آنان مطرح گردد. از طرفی، رئیس جمهور آمریکا که خود را پرچمدار سیاست خارجی ملیگرا قلمداد میسازد به ضرورت این نوع نگرش توجه متفاوتی به ظرفیتهای مادی قابل انتظار است. سوالی که مطرح میگردد این میباشد که جایگاه قدرت نظامی و توان اقتصادی درسیاست خارجی ملیگرای آمریکا تحت زعامت دونالد جان ترامپ چه خواهد بود. او محققا در کسوت پرچمدار سیاست خارجی آمریکامحور، در سطحی وسیعتر از اهرمهای اقتصادی و نظامی بهره خواهد گرفت تا تحقق اهداف را ممکن سازد.
https://www.iisajournals.ir/article_45862_53f6e7ebedba5b321468916c2b1cbeb1.pdf
2017-02-19
15
34
ملیگرایی
ظرفیتهای اقتصادی
مولفههای نظامی
تولید ناخالص داخلی
پساتکقطبی
حسین
دهشیار
h_daheshiar@yahoo.com
1
استاد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی
LEAD_AUTHOR
Bender, J. (2015). The Most Powerful Militaries on Earth Ranked from 20 to 1. The journal,ie[K1] ,
1
Brands, H. (2016). Making the Unipolar Moment, U.S. Foreign Policy and the Rise of the post Cold War Order. Ithaca. NY: Cornell University press
2
Braumoeller, B. F. (2016). Has the American Military Fallen Behind. US News. com,[K2] May 2.
3
Bremmer, I. (2016). Super Power: Three Choices for America’s Role in the World. New York: Penguin.
4
Calvo, A. (2014). No place for china in Russia’s New Military Doctrine. China Policy Institute, December 30.
5
Cox, R. W. (2002). The political Economy of a Plural World: Critical Reflections on Power. Morals and Civilization. London: Routledge
6
Feaver, P. (2011). 8 Myths about American Grand Strategy. Foreign Policy, November 23.
7
Ferguson, N. (2011). In Decline, Putin’s Russia is on its Way to Global Irrelevance. Newsweek, December 12.
8
…………….. . (2014). America Global Retreat. Wall Street Journal, February 23.
9
Golub, Ph. S. (2010). Power, Profit and Prestige. New York: Pluto Press
10
Haass, R. N. (2014). Foreign Policy Begins at Home. New York: Basic Books
11
Hanson, Ph. (2014).The Rise and fall of the Soviet Economy. New York: Routledge.
12
Harris, J. T, et al. (2016). United States Strengths and Weaknesses. Britanica.com[K3] , November 11.
13
Jeffrey, T. P. (2016). Federal Debt Tops 19,900/000/000- on Black Friday. Available at: http:www.cnsnews.com, (accessed on 2016, Dec 21).
14
Kagan, R. (2014). US Needs a Discussion on when not whether To Use Force. Washington Post, July 15.
15
Kane, T. (2014). The Good Country. Commentary, December.
16
Krauthammer, Ch. (1990-91). The Unipolar Moment. Foreign Affairs, 70 (1).
17
Noonan, P. (2016). Trump’s Carrier Coup and a Lesson from JFK, Wall Street Journal, December .
18
Shapiro, L. (2016). A tale of two Economics: Russia and the U.S. Available at: http://www.geopoliticalfutures.com, (accessed 2016, Dec 12).
19
Sestanovich, S. (2014). Maximalist. NewYork: Vintage Books.
20
Shaw, J. M. (2016). Is America’s Military the No.1Fighting Force in the World or Not? Available at: http://www.marketwath.com, (accessed on 2016, April 12).
21
Strange, S. (1989). Toward a Theory of Transnational Empire, in OttoCzempiel. E and J. N. Rosenau. (eds). Global changes and Theoretical challenges. Lanham. Md: Lexington Books.
22
United States of America military Strength. (2016). Available at: http://www.globalfirepower.com, (accessed on 2016, Dec 12).
23
Witcover, J. (2013). Should we continue to be the Indispensable Nation? Chicago Tribune, September 28
24
Wolf, M. (2009). Seeds of its own Destruction. Financial Times, March 8.
25
[K1]اسم ژورنال؟؟؟؟؟؟؟
26
[K2]لینک کامل به همراه تاریخ دسترسی درج گردد
27
[K3]آدرس کامل سایت و تاریخ دسترسی
28
ORIGINAL_ARTICLE
نقش ارتباطات میان فرهنگی در تصمیم کشورها به تنشزدایی
تنشزدایی یکی از رویکردهای مورد توجه در سیاست خارجی است که به خصوص از دهه هفتاد میلادی مورد اقبال قرار گرفت. اگرچه شاید چنین به نظر برسد که نقش اصلی در تصمیم کشورها به تنشزدایی توسط رهبران و سیاستمداران گرفته میشود، اما مردم نیز میتوانند در اتخاذ و پیگیری این سیاست نقش داشته باشند. هنگامی که افراد تصور و ادراک خود را نسبت به یک کشور تغییر میدهند شرایط را برای تصمیم رهبران جهت تغییر رویکرد نسبت به کشور مورد نظر فراهم میکنند؛ چراکه تصمیمات رهبران متاثر از افکار عمومی در جامعه است. لذا میتوان گفت تنشزدایی میان کشورها به دو صورت امکانپذیر است. در یک حالت تنشزدایی میان رهبران و طبقه حاکمه دو کشور صورت میگیرد که میتوان از آن با عنوان «تنشزدایی از بالا» نام برد و حالت دوم که ابتدا تنشزدایی میان مردم دو کشور صورت میگیرد و سپس به رهبران القاء میشود که میتوان آن را «تنشزدایی از پایین» نام نهاد. این پژوهش با تبیین این موضوع ادعا میکند مهمترین عامل تاثیرگذار در تغییر دیدگاه و ادراک مردم یک کشور نسبت به دیگری (تنشزدایی از پایین)، ارتباطات میان فرهنگی است که با افزایش آگاهی و شناخت ملتها از یکدیگر و رفع سوءتفاهمات احتمالی، زمینه را برای مشروعیت تصمیم دولتها به تنشزدایی با «دیگری» فراهم میکند. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای است.
https://www.iisajournals.ir/article_49400_0d92b042f4a680b5b024bc6ec55bb161.pdf
2017-02-19
35
58
تنشزدایی
فرهنگ
ارتباطات میان فرهنگی
دیپلماسی فرهنگی
سازهانگاری
دکتر محمدحسین
جمشیدی
1
استادیار روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
دکتر احمد
سلطانینژاد
2
استادیار روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
جلیل
بیات
jalil.bayat@gmail.com
3
دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
آقایی، سیدداوود. (1387). آداب دیپلماسی و فنون مذاکره، تهران: موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
1
ازغندی، علیرضا. (1378). «تنشزدایی در سیاست خارجی: مورد جمهوری اسلامی ایران (78-1367)»، فصلنامه سیاست خارجی، (52). صص 1035-1048.
2
اسمیت، استیو. (1392). سیاست خارجی برساخته دولتهاست: ساخت اجتماعی و نظریه روابط بینالملل، در: کوبالکووا، وندولکا. سیاست خارجی در جهان برساخته، ترجمه مهدی میرمحمدی و علیرضا خسروی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
3
برزگر، کیهان. (1380). خاتمیسم، الگوی جدید در مناسبات بینالمللی، در ذاکریان، مهدی. سیاست خارجی خاتمی از منظر صاحبنظران، تهران: انتشارات همشهری، جلد اول.
4
رضایی، علیاکبر و محمدعلی زهرهای. (1390). دیپلماسی فرهنگی: نقش فرهنگ در سیاست خارجی و ارائه مدل راهبردی، تهران: انتشارات جامعهشناسان.
5
ریوز، جولی. (1387). فرهنگ و روابط بینالملل، ترجمه محسن بیات، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
6
زیباکلام، صادق و جلیل بیات. (1394). «سینما و قدرت نرم؛ سیاست تطبیقی آمریکا و چین»، فصلنامه مطالعات میانفرهنگی، 10 (24).
7
سلیمی، حسین. (1388). «رویکرد سازهانگارانه به زمینههای اجتماعی روابط ایران و آمریکا»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 4 (2).
8
سوزوکی، شوگو. (1390). «افسانه و واقعیت قدرت نرم چین»، در ایندرجیت. پارمار و مایکل کاکس، قدت نرم و سیاست خارجی ایالات متحده، ترجمه علیرضا طیب. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
9
فرجیسبکبار، حسنعلی. (1379). «اینترنت بزرگراه گفتگوی تمدنها»، در پاپلییزدی، محمدحسین. مجموعه مقالات همایش بینالمللی رویکرد فرهنگی به جغرافیا: جغرافیا؛ بستری برای گفتگوی تمدنها، مشهد: دانشگاه فردوسی.
10
قاسمزاده، قاسم. (1379). سیاست تنشزدایی و تجدید روابط سیاسی ایران و مصر»، دوفصلنامه مطالعات آفریقا، (3).
11
کریمی، غلامرضا. (1390) .«ارتباطات فرهنگی بینالمللی و تامین امنیت جهانی»، فصلنامه سیاست، 41 (2). محسنیانراد، مهدی. (1387). ارتباط شناسی، تهران: انتشارات سروش.
12
مرل، مارسل. (1374). نقش عوامل فرهنگی در روابط بینالملل. ترجمه احمد نقیبزاده، اطلاعات سیاسی - اقتصادی، (99 –100).
13
مشیرزاده، حمیرا. (1386). تحول در نظریه های روابط بینالملل، تهران: انتشارات سمت.
14
معتمدنژاد، کاظم. (1390). وسایل ارتباط جمعی، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی، جلد اول، چاپ هشتم.
15
مطیعیلنگرودی، سیدحسن. (1379). گردشگری فرهنگی، بستری برای ارتباط ملل و گفتگوی تمدنها، در پاپلییزدی. محمدحسین. مجموعه مقالات همایش بینالمللی رویکرد فرهنگی به جغرافیا: جغرافیا؛ بستری برای گفتگو تمدنها. مشهد: دانشگاه فردوسی.
16
نای، جوزف. اس. (1389). قدرت نرم؛ ابزارهای موفقیت در سیاست بینالملل. ترجمه سیدمحسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)، چاپ سوم.
17
هادیان، ناصر. (1382). «سازهانگاری: از روابط بینالملل تا سیاست خارجی»، فصلنامه سیاست خارجی، 17 (4).
18
منابع انگلیسی
19
Beacom, A. (2012). International Diplomacy and the Olympic Movement: The New Mediators. Palgrave Macmillan.
20
Berridge. G. R. (1994). Talking to the Enemy, How States without 'Diplomatic Relations. Macmillan Press.
21
Bradford, M. (2015). Musical Cultural Exchanges in the Age of Detente: Cultural Fixation, Trust and the Permeability of Culture. Journal of Contemporary History, 0(0), pp. 1–21.
22
Dunkel, M. (2014). Jazz-Made in Germany and the Transatlantic Beginnings of Jazz Diplomacy, in Ahrendt, R, M. Ferraguto and D. Mahiet. (eds). Music and diplomacy from the early modern era to the present. Palgrave: Macmillan.
23
Einbinder, M. (2013). Cultural Diplomacy Harmonizing International Relations through Music, MA Thesis. New York: Gallatin School of Individualized Studies New York University.
24
Froman, M. B. (1991). The Development of the Idea of Détente: Coming to Terms. Palgrave: Macmillan.
25
Gallagher, A. E. (2013). Constructing Constructivist Change in theIranian-U.S. Relationship. available at: http://tropicsofmeta.wordpress.com/2013/05/28/ constructin - constructivist-change-in-the-Iranian-u-s-relationship/, (accessed on 2013, May 29).
26
Goh, E. (2005). Nixon, Kissinger, and the “Soviet Card” in the U.S. Opening to China, 1971–1974. Diplomatic History, 29 (3).
27
Gorbachev, M. (2009). Now Clear Away the Rubble of the Wall. The New York Times, October 2.
28
Hoogwaerts, L. (2012). What role do museums and art institutions play in international relations today and specifically in the development of what Joseph Nye called “soft power?, paper presented to the Arts as Cultural Diplomacy Conference, Institute for Cultural Diplomacy. London: August 14.
29
Huntington, S. P. (1993). The clash of civilizations? Foreign Affairs, 72 (3).
30
Itoh, M. (2011). the Origin of Ping-Pong Diplomacy, The Forgotten Architect of Sino-U.S. Rapprochement. Palgrave Macmillan.
31
Kozymka, I. (2014). The Diplomacy of Culture the Role of UNESCO in Sustaining Cultural Diversity. Palgrave Macmillan.
32
Kupchan, Ch. (2010). How Enemies Become Friends: The Sources of Stable Peace. Princeton University Press.
33
Langenkamp, H. (2014). Conflicting Dreams of Global Harmony in US-PRC Silk Road Diplomacy, in Arendt. R, M. Ferraguto and D. Mahiet. (eds). Music and diplomacy from the early modern era to the present, Palgrave Macmillan.
34
Longxi, Zh. (2009). Openness and the Dialogue of Civilizations - a Chinese Example, in Michális, S. M, and F. Petito. (eds). Civilizational Dialogue and World Order. Palgrave Macmillan.
35
Lustig, M. W. and J. Koester. (1999). Intercultural competence. New York: Addison-Wesley Longman.
36
Mitchell, J. M. (1986). International cultural relations. London: Allen and unwin Publishers.
37
Moko, S. and K. W. Thompson. (1976). cultural diplomacy, In Rosenauand, J. N, K. W. Thompson and G. Boyd. (eds). World Politics: An Introduction. New York: Free press.
38
Ryniejska Kiełdanowicz, M. (2009). Cultural Diplomacy as a Form of International Communication. University of Wrocław.
39
Sawyer, R. (2011). The Impact of New Social Media on Intercultural Adaptation. Senior Honors Projects.
40
Sifianou, M and A. Bayraktaroğlu. (2012). Face, Stereotyping and Claims of Power: The Greeks and Turks in Interaction, in: Paulston, C. B., Kiesling, S. F., & Rangel, E. S. (Eds.). (2012). The handbook of intercultural discourse and communication (Vol. 90). John Wiley & Sons.
41
Stankova, M. (2015). Raising cultural awareness of local traditions through festival tourism. Tourism & Management Studies, 11 (1), pp. 120-127.
42
Stevenson, R. W. (1985). The Rise and fall of Détente: Relaxations of Tension in US-Soviet Relations 1953-84. Macmillan.
43
Wiseman, G. (2010). Engaging the Enemy: An Essential Norm for Sustainable US Diplomacy, in Constantine, C. M and J. Der Derian. (eds). Sustainable Diplomacies. Palgrave Macmillan.
44
World Conference on Cultural Policies. (1982). Paris: Unesco.
45
Xia. Y. (2006). China’s Elite Politics and Sino-American Rapprochement January 1969–February 1972. Journal of Cold War Studies, 8 (4).
46
ORIGINAL_ARTICLE
جایگزینی نفوذ آمریکا به جای انگلیس در ایران (1979-1953)
از آغاز جهانگشایی قدرتهای استعماری غربی، ایران نیز به عرصه کشمکش این قدرتها بر سر نفوذ تبدیل شد. رقابتهای درونی قدرتهای مدرن اروپایی و از طرفی ضعف نسبی کشور، تاریخی توام با تقلای قدرتهای بزرگ برای نفوذ در ایران را رقم زده است. وقوع انقلاب صنعتی و تحولات ناشی از آن بر ثروت و قدرت دولتهای غربی افزود که پیامدهایی حیاتی برای دیگر مناطق جهان از جمله خاورمیانه و خلیج فارس، داشت. جلوه اصلی این مسأله عبارت بود از یک قرن رقابت دو قدرت روسیه و انگلیس در ایران و آنچه باقی گذاشت، خاطره تلخ و کینه عمیق از حضور بیگانگان در ذهن و قلب مردم ایران بود که آثار آن بر روند سیاستگذاری کنونی ایران نیز مشهود است. آنچه موضوع پژوهش حاضر را به این خاطره تاریخی مرتبط میسازد انگیزهای است که دولتمردان ایرانی را بر آن داشت تا با فراهمساختن زمینه حضور قدرتی ثالث و بازکردن پای نیروی سوم به صحنه سیاسی ایران قواعد بازی در این زمینه را اندکی پیچیدهتر سازند، شاید از این رهگذر بتوانند مانع از مصالحه و امتیازگیری از دو قدرت قدیمی و دو مداخلهگر کارکشته در مسایل ایران شوند. از سال 1935 تا سه دهه پس از آن ایالات متحده پرنفوذترین قدرت خارجی در ایران بود. بررسی علل جایگزینی این کشور به جای نفوذ سنتی و دیرینه انگلیس در ایران مقاله اصلی رساله حاضر است. نظریه موازنه تهدید استفن والت به عنوان مبنای نظری و مفهومی مورد استفاده قرار گرفته است. برای گردآوری داده از روشهای کتابخانهای و اسنادی بهره گرفته شده است.
https://www.iisajournals.ir/article_45863_e257ee1924e9ffa1b7a16e8f02a53f9b.pdf
2017-02-19
59
100
قدرت ثالث
گسترش نفوذ
موازنه تهدید
متحد استراتژیک
اصغر
جعفری ولدانی
ajv1390@yahoo.com
1
استاد دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
محسن
پیرهادی
2
دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
ازغندی، علیرضا. (1388). روابط خارجی ایران 1357- 1320. تهران: نشر قومس.
1
ابراهیم، م. (1376). تحولات سیاست خارجی امریکا : مداخلهگرایی و گسترش 1945-1997. تهران: نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
2
فوران، جان. (1392). مقاومت شکننده، تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سالهای پس از انقلاب اسلامی. ترجمه احمد تدین. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا.
3
ملکمحمدی، ح. (1385). نگاهی به روابط ایران و امریکا در دوره پهلوی دوم. تهران: نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
4
مهدوی، عبدالرضا. (1373). سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی، 1357- 1300. تهران: نشر البرز.
5
............................ . (1368). تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی. تهران:
6
والت، استفان. (1383). «حفظ عدم توازن، خویشتنداری و سیاست خارجی آمریکا». در تنها ابرقدرت، ایکنبری، جان. ترجمه عظیم فضلیپور. تهران: انتشارات ابرار معاصر.
7
والتز، کنت. (1394). نظریه سیاست بینالملل. تهران: انتشارات مخاطب.
8
منابع انگلیسی
9
Avery. (1967). History publication pack.
10
Gaddis, J. L. (2006).The Cold War: A New History. Penguin Books Edition.
11
Kelly, J. B. (1968). Britain and the Persian Gulf: 1795-1880. Clarendon.
12
Kinzer, S. (2003). All the Shah's men: An American coup and the roots of Middle East terror. John Wiley & Sons.
13
Plano, J. C and M. Greenbreg. (1985). American Political Dictionary. Holt Rineheart and Winston of Canada Ltd. Edition.
14
Ramazani, R. K. (1966).The foreign policy of Iran: a developing nation in world affairs, 1500-1941. University Press of Virginia.
15
Saikal, A. The rise and fall of the Shah. Princeton. NJ: Princeton University Press.
16
Steinberg, J and H. Truman. (2016).The Man who devided the world. Greet Space Independent Publishing Plutform.
17
Walt, S. (1990).The Origins Alliance. Carnell Univresity Press.
18
Walt, S. (1990). Alliance Formation and The Balance of World. journal of International Security.
19
Wilson, S. Dealer sWar, 1943-1980. London: McMillan Edithon.
20
Zabih, S. (1966). The communist movement in Iran. University of California Press.
21
ORIGINAL_ARTICLE
تحرکبخشی به دیپلماسی دفاعی در پرتو فرصتها و تهدیدات برنامه اقدام سازمان ملل و تاثیر آن بر امنیت نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران
امروزه سلاحهای کوچک و سبک به صورت غیرمستقیم جایگزین سلاحهای کشتارجمعی گردیدهاند. حجم بالای تلفات انسانی، کمک به ایجاد و گسترش جرایم سازمانیافته، توقف توسعه اقتصادی، اجتماعی و اشاعه تروریسم توسط سلاحهای کوچک و سبک، در نهایت منجر به اقداماتی برای محدودیت انتقال غیرقانونی این سلاح در سطح بینالمللی گردید. برنامه اقدام به عنوان شاخصترین روند بینالمللی در این خصوص، مجموعهای از تهدیدات و فرصتها را برای حاکمیت و امنیت دفاعی کشورها ایجاد نموده است. در این مقاله براساس روش توصیفی-تحلیلی تلاش خواهد گردید، در پرتو نقش فعال دیپلماسی دفاعی به بررسی تهدیدات و فرصتهای برنامه اقدام و تاثیر آنها بر امنیت دفاعی ایران و در نهایت تطبیق آنها با راهبرد دفاعی کشور پرداخته شود. این تحقیق نشان خواهد داد که اهدافی که در ایجاد و روند برنامه اقدام مطرح شده است، ابهامات و تهدیداتی چون ایجاد شفافیت، صدور جواز برای فعالیت واسطهها، ردیابی سلاحهای کوچک و سبک وگسترش حوزه برنامه اقدام برای سیاست دفاعی ما به همراه دارد و در مقابل حمایت از حقوق بشردوستانه، مقابله با تروریسم، مبارزه با قاچاق مواد مخدر، تمرکز بر مبارزه تقاضای سلاحهای کوچک و سبک، اقدامات همکاریجویانه در سطوح ملی، منطقهای و جهانی فرصتهایی است که ایران میتواند با بهرهگیری از دیپلماسی دفاعی و در مطابقت با راهبرد دفاعی خود، برای تثبیت امنیت ملی و ارتقای توان دفاعی از آنها استفاده نماید.
https://www.iisajournals.ir/article_45866_bf3308a7a26216465d12be680d68684a.pdf
2017-02-19
101
128
برنامه اقدام
امنیت دفاعی
دیپلماسی دفاعی
سلاحهای کوچک سبک
قدرت نظامی
مهدی
ذوالفقاری
zolfaghari118@gmail.com
1
عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان
AUTHOR
ایمان
خسروی
iman66_khosravi@yahoo.com
2
کارشناسی ارشد روابط بینالملل و پژوهشگر مسائل راهبردی
AUTHOR
اشنایدر، کریگ. (1385). امنیت و راهبرد در جهان معاصر. ترجمه اکبر عسگریصدر و فرشاد امیری. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
1
انعامیعلمداری، سهراب. (1389). «دیپلماسی دفاعی اروپا»، فصنامه راهبرد دفاعی، 8 (31).
2
بلوچی، حیدرعلی. (1389). «دیپلماسی دفاعی چین»، فصلنامه راهبرد دفاعی، 8 (31).
3
بیلیس، جان و دیگران. (1369). استراتژی معاصر: نظریات و خطمشیها. ترجمه هوشمند میرفخرایی. دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
4
تلیس، اشلی و دیگران. (1383). سنجش قدرت ملی در عصر فراصنعتی. ترجمه موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر، تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
5
جوانمرد، مهدی. (1388). امنیت ملی دفاعی نامتقارن در عصر جنگ نرم، دومین همایش علمی- پژوهشی پدافند غیر عامل، وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری.
6
خراسانی، محمدمظلوم. (1389). «انسان، اسلحه و جنگ» مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، 7 (1).
7
سیفزاده، حسین. (1385). اصول روابط بینالملل (الف و ب). تهران: نشر میزان.
8
عسگری، محمود. (1389). «نقش دیپلماسی دفاعی در مدیریت دفاعی منطقهای»، فصلنامه دیپلماسی دفاعی، 1 (2).
9
کریمیانجزی، اسماعیل. (1390). سلاحهای هستهای، جنگافزارهای کشتار جمعی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران (دیپلماسی دفاعی-امنیتی). تهران: دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجتمع دانشگاهی مدیریت و فناوری نرم.
10
محمدرفیعی، سیدکمالالدین. (1386). بررسی روند جهانی استراتژی خلع سلاح و تعامل جمهوری اسلامی ایران، در موسویان، سیدحسین. پروتکل الحاقی و راهبرد جمهوری اسلامی ایران. تهران: مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک.
11
مصفا، نسرین و ندا شاهنوری. (1389). «بررسی تاثیرات زیانبار تولید، تجارت و استفاده غیرقانونی سلاحهای کوچک و اسلحههای سبک»، فصلنامه سیاست،مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 40 (2).
12
کلانتری، نصراله(1389) « مناسبات سیاست خارجی و دیپلماسی دفاعی » فصلنامه دیپلماسی دفاعی، سال اول، شماره 2، پاییز و زمستان.
13
منابع انگلیسی
14
Report of the united nation conference on the illicit trade in small arms a light weapon in all aspect. (2001). Available at: http://www.un.org. last viewed at: 3 September 2016.
15
State of security Cambridge: CUP. (2011). Available at: http://www.smallarmssurvey.org, last viewed at: 10 October 2016.
16
Small arms and light weapon, the response of European communities. (2001). Available at: http://www.eeas.europa.eu/cfsp/salw/docs/small_arms_en.pdf, last viewed at: 3 November 2016.
17
Small arms transfer: exporting state. Research notes, Weapons and markets. (2011). Available at: http://www.smallarmssurvey.org/fileadmin/.../SAS-Research-Note-11.pdf, (accessed on 2011, Nov 12).
18
Directorate-General for development cooperation.(2003). Belgian Minister of foreign Affairs Draft Convention on Marking, Registration, and Tracing of small Arms and light weapons. June.
19
United states weakens outcome of UN small arms and light weapons conference.(2001). Arms control today. September .
20
Biting the Bullet. (2005). international action on small arms 2005. Examing implementation of The UN Programme of Action.
21
Small arms survey 2004-2011. (2011). table: export of small arms. Available at: http://www.smallarmssurvey.org.
22
Adolf , A. F. (2005). Gangs and crime in Latin America, Testimony before the house committee on international relations. Available at: www.foreign affairs.house.gov/archives/109/20786.pdf.
23
Disarmament Diplomacy. (84). www.acronym.org.uktextonlydddd8484ng.htm.
24
du plessis, A. (2008). defense diplomacy: conceptual and practical dimensions with specific reference to south Africa. Strategic review for southern Africa.1 November .
25
Fabiani, Z. (2003). The defense diplomacy, main component of the preventive diplomacy. Toward a new symbiosis between diplomacy and defense, III (1) available at: http://www.afri-ct.org/the-defence-diplomacy-main?langs=fr.
26
Goldbalt, J. (2002). arms control. Available at: http:// www.sipri.org .
27
Goldring, N. (2007).The 2006 Review Conference on Small Arms and Light Weapons, A study in Frustration.
28
Gunaratna, R. (2001), Terrorism and small arms and light weapons, Symposium on Terrorism and Disarmament, United Nations: New York, October 25.
29
Matt, S and R, Stohl. (2006). Small Arms, Large problem: The international Threat of Small Arms Proliferation and Misuse. Available at: http://www.armscontrol.org/act/2006_06/SmallArmsFeature.
30
Nairi, K. K. (2005). Space Theory and Doctrine. Air Power journal.2 (1).
31
Stohl, R and E. J. Hogendoorn. (2010). stopping the destructive spread of small arms. Avilable at: http:// www.Americanprogress.org/issues/2010/03/small_arms.html
32
UN document A/CONF.192/15. Available at: http:// www.disarmament.un.rg/cab/poa.html.
33
www.acronym.org.uktextonlydddd8484ng.htm.
34
www.bt.com.bt/news-national/2010/06/01/keep-defence-diplomacy-alive.htm.
35
www.un.org.(A/RES/50/70B).
36
ORIGINAL_ARTICLE
ایران- عراق: چشم اندازی بر راهبردی شدن مناسبات دوجانبه
کشور عراق به دلیل وزن ژئوپلیتیکی و ظرفیت بالقوه اقتصادی، یکی از بازیگران مهم در منطقه خاورمیانه است. حمله نظامی آمریکا به عراق و سقوط صدام درمارس2003 سبب تحولات ژئوپلیتیکی نوینی نه تنها در سیاست خارجی این کشور، بلکه در روابط با همسایگان شد و فرصتهای جدیدی را برای سرآغاز مناسبات راهبردی با ایران فراهم کرد. تهران نیز ضمن استقبال از تحولات جدید در عراق پس از صدام، درپی گسترش مناسبات درعرصههای مذهبی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی برآمد. بهرغم افزایش رقابتهای منطقهای ناشی از خلاء قدرت در عراق و حضور عربستان سعودی به عنوان رقیب استراتژیک ایران در منطقه، بسترهای اصلی برای ایجاد اتحاد راهبردی درمناسبات ایران- عراق به دلایلی بیش از هر زمان دیگری مُهیا است: نخست، تحولات عراق نقش کلیدی در مسائل سیاسی- امنیتی ایران همچون حفظ امنیت، تمامیت ارضی و مقابله با تروریسم دارد. دوم، اشتراکات فرهنگی، پیوندهای مذهبی و مبادلات اقتصادی در ایجاد اتحاد راهبردی دو کشور نقشی مهم دارند. با توجه به این مهم، پژوهش حاضر به تبیین عناصر و متغیرهای اثرگذار بر اتحاد راهبردی دو کشور میپردازد. پرسش اصلی پژوهش حاضر عبارت است از: در پرتو تحولات سیاسی پس از صدام تا چه میزان امکان اتحاد راهبردی در مناسبات دو کشور ایران و عراق وجود دارد؟ فرضیه پژوهش: " با توجه به اشتراک مذهبی، فرهنگی، اقتصادی و مسائل امنیتی، دو کشور ایران و عراق میتوانند در راهبرد بلندمدت مناسبات سیاسی خود مکمل واقع شده و به اتحاد راهبردی دست یابند". روش تحقیق در این پژوهش، تبیین علّی و نوع پژوهش کاربردی است.
https://www.iisajournals.ir/article_45860_551f180814ef42b44e502d5b4651b5e5.pdf
2017-02-19
129
162
ایران
عراق
امنیت
اتحاد
راهبرد
سیدشمسالدین
صادقی
1
استادیارگروه علوم سیاسی دانشگاه رازی، کرمانشاه.
AUTHOR
مهری
مارابی
2
کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه رازی، کرمانشاه
AUTHOR
نرگس
اکسا
nargsaksa@yahoo.com
3
کارشناس ارشد روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
ابراهیمی، نبیالله. (1389). «چشمانداز روابط کشورهای عرب با عراق جدید»، فصلنامه مطالعات راهبردی، (47). صص 150-123.
1
اسدی، علیاکبر. (1387). عراق پس از صدام و بازیگران منطقهای. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
2
........ . (1388). رویکرد عربستان سعودی درقبال عراق نوین (مجموعه مقالات عراق نوین وتحولات خاورمیانه). تهران: مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
3
برزگر،کیهان. (1386). «ایران، عراق جدید و نظام امنیت منطقهای خلیج فارس»، فصلنامه راهبرد، (43). صص 76-59.
4
بهزادى، حمید. (1368). اصول روابط بینالملل و سیاست خارجى. تهران: نشر دهخدا.
5
پورسعید، فرزاد. (1382). «عراق جدید و تهدید منزلت منطقهای جمهوری اسلامی»، فصلنامه مطالعات راهبردی، (20). صص 453-429.
6
تلاشان،حسن. (1389). «دورنمای ژئوپلیتیک شیعه در عراق»، فصلنامه شیعهشناسی، (31). صص 128-109.
7
ثقفیعامری، ناصر. (1385). «عراق جدید: تغییرات ژئوپلیتیک»، فصلنامه راهبرد، (39). صص 131-115.
8
جعفریان، رسول. (1385). «تشیع در عراق و مناسبات با ایران»، فصلنامه مطالعات تاریخی، 4 (15). صص 200-181.
9
جلیلی، محمدرضا و حسین سپهر. (1384). «امیدها و تردیدهای ایرانیان پس ازصدام»، فصلنامه راهبرد، (37). صص 210-197.
10
جعفرىولدانى، اصغر. (1374). «چشمداشتهاى ترکیه به شمال عراق»، ماهنامه اطلاعات سیاسى- اقتصادى، 9 (12-11).
11
جوادیارجمند، محمدجعفر و دیگران. (1391). «دیپلماسی فرهنگی ایران در عراق و چشمانداز آینده در روابط دو کشور»، فصلنامه نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، 4 (3). صص 186-173.
12
چوخاچیزادهمقدم، محمدباقر و دیگران. (1392). «ژئوپلیتیک قومی- مذهبی عراق و تأثیر آن بر امنیت ملّی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، (37). صص 92-76.
13
حافظنیا، محمدرضا و ابوالفضل کاوندیکاتب. (1389). «روابط ایران و کشورهای عربی پس از حمله آمریکا به عراق»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه،(62). صص 26-9.
14
حسینی، محمدتقی. (1387). «تحول نقش ایران و چالشهای پیشرو»، فصلنامه سیاست خارجی، (87). صص 882-859.
15
خسروی، غلامرضا. (1390). چشمانداز آینده عراق. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
16
دهقانی، سیدجلالالدین و رضا کرمنیا. (1388). «بررسی تأثیر هویت بر راهبرد روابط ایران و عراق»، فصلنامه نگرش راهبردی، (101-100). صص 146-109.
17
دوئرتی،جیمز و رابرت فالتزگراف. (1376). نظریههای متعارض در روابط بینالملل. ترجمه علیرضا طیب و وحید بزرگی. چاپ دوم. تهران: نشر قومس.
18
دهشیار، حسین. (1395). «گسلهای هویتی و اقتصاد سیاسی گروه داعش»، فصلنامه سیاست جهانی، 5 (3). صص 26-7.
19
دهقانیفیروزآبادی، سیدجلال. (1389). نظریههای مختلف در روابط بینالملل (جزوه درسی).تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی.
20
ذاکراردکانی، طاهره. (1390). «بررسی عوامل تاثیرگذار بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و عربستان در عراق»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، (67). صص 98-59.
21
سریع القلم، محمود. (1374). «تبیین مبانى سیاست خارجى عراق»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، 2 (2).
22
عزتی، عزتالله سهیلا نانوا. (1390). «بررسی تغییر ساختار سیاسی عراق از متمرکز به فدرالیسم و اثرات آن بر امنیت ملّی ایران»، فصلنامه جغرافیایی سرزمین، (29). صص 153-135.
23
................................. . (1390). «سیاست خارجی ایران و چالشهای فرا روی ایران با تغییر ساختار سیاسی در عراق»، فصلنامه دانشنامه، (75).
24
علویپور، سیدمحسن. (1388). «ژئوپلیتیک عراق و امنیت در منطقه خلیج فارس»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، (57). صص 122-105.
25
فولر،گراهام، رحیم فرانکه. (1384). شیعیان عرب مسلمانان فراموششده، ترجمه خدیجه تبریزی، قم: انتشارات مرکز شیعهشناسی.
26
قوام، سیدعبدالعلی. (1380). اصول سیاست خارجی و سیاست بینالملل. تهران: نشر سمت.
27
......................... . (1388). روابط بینالملل: نظریهها ورویکردها.تهران: نشر سمت.
28
کاظمی، سیدعلیاصغر. (1370). نظریههای همگرایی در روابط بینالملل. تهران: نشر قومس.
29
کاظمیدینان، سیدمرتضی. (1388). علل خیزش شیعیان حاشیه جنوبی خلیج فارس. قم:انتشارات شیعهشناسی.
30
مجتهدزاده، پیروز. (1372). کشورها و مرزها در منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس. ترجمه و تنظیم حمیدرضا ملکمحمدىنورى. تهران: دفتر مطالعات سیاسى و بینالمللى.
31
مشیر زاده، حمیرا. (1389). تحول در نظریههای روابط بینالملل.چاپ پنجم. تهران: نشر سمت.
32
معروف، یحیی. (1392). «ویژگیهای جغرافیایی قلمروهای شیعهنشین: هلال شیعی». فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی. (33). صص 284-269.
33
نادری، محمود. (1386). «چگونگی روند دولتسازی در عراق پس از صدام و مایههای ناامنی»، ماهنامه اطلاعات سیاسی- اقتصادی، (237 و 238). صص 55-48.
34
نعمتپور، محمد و سنور تباک. (1392). «بازیگران عراق نوین و استراتژی سیاسی امنیتی ایران». فصلنامه پژوهشهای علوم انسانی. (19). صص 36-11.
35
نعمتپور، محمد. (1393). «داعش: سلفیهای امروز»، روزنامه صبح ایران: روژان، 20 (2930).
36
نفیسی، عبداللهفهد. (1364). نهضت شیعیان در انقلاب اسلامی. ترجمه کاظم چایچیان. چاپخانه سپهر.
37
نیاکویی، سیدامیر و حسین بهمنش. (1391). «بازیگران معارض در بحران سوریه: اهداف و رویکردها». فصلنامه روابط خارجی، 4 (4). صص 136-97.
38
یزدانی، عنایتالله و مجتبی تویسرکانی. (1385). «دگرگونیهای سیاسی عراق و روابط ایران و آمریکا»، ماهنامه اطلاعات سیاسی- اقتصادی، (226-225). صص 103-90.
39
منابع انگلیسی
40
Alterma, J. B. (2007). IRAQ an the Gulf States, The Balance of fear united.
41
Bakhash, Sh. (2004). The Troubled Relationship: Iran and Iraq, 1930–1980. In: Potter, Lawrence G. and Gary G. Sick. (2004). IRAN, IRAQ, AND THE LEGACIES OF WAR. New York: Palgrave Macmilla Press.
42
Bongers, R. (2012). Iran’s foreign policy towards post-invasion Iraq. Journal of Politics & International Studies, 8 (4), pp. 124-160.
43
British Petroleum. (2012). Iraq: Sustainability Report. London.Available at: < www.bp.com>, (accessed on 2013, May 12).
44
Cohen , S. (1973). Geography and politics in a world Divided, 2nded. NewYork: Random House.
45
Ehteshami, A. (2003). Iran-Iraq Relations after Saddam. The Washington Quarterly, 26 (4), pp. 115–129.
46
Eisenstadt, Michael and et al. (2011). Iran’s Influence in Iraq Countering Tehran’s Whole-of-Government Approach. Available at: http://www.washingtoninstitute.org, (accessed on 2014, April 26).
47
Energy Information Administration. (2014). Iraq: Country Analysis Brief. Available at: http://www.eia.doe.gov/cabs/ caspase.html, (accessed on 2015, Jun 21)
48
Gehring, T. (1996). Integrating Integration Theory: Neo-functionalism and International Regimes. Global Society, 10 (3), pp. 225-253.
49
Haas, E.B. (1975). The Obsolescence of Regional Integration Theory. Berkeley: University of California, Institute of International Studies (25)
50
Haji-yousefi, A. M. (2006). EVALUATION OF IRAN’S FOREIGN POLICY IN IRAQ. Available at: http://pendientedemigracion.ucm.es/ info/unisci/revistas/UNISCI10Amir.pdf, (accessed on 2014, April 21).
51
http://www.alamuae.com/uae/ahowtopic-llo.html
52
http://www.bashgah.net/sources-208.html
53
http://www.visibleearth.nasa.gov/view_set.php?categoryId=2114&p=1
54
http://www.visibleearth.nasa.gov/view_set.php?categoryId=2114
55
http://www.institutkurde.org/en/kurdorama/map_of_kurdistan.php
56
International Energy Agency. (2005). World Energy Outlook 2005: Middle East and North Africa Insights.Available at: www.iea.org, (accessed on 2015, Feb 12).
57
Katzman, K. (2015). Iran’s Foreign Policy. Congressional Research Service, June.
58
Kubba, L. (2004). Iraqi Shi‘i Politics. In: Potter, Lawrence G. and Gary G. Sick. (2004). IRAN, IRAQ, AND THE LEGACIES OF WAR. NewYork: Palgrave Macmillan Press.
59
Maggiolini, Paolo. (2013). IRAQ’S FOREIGN POLICY DIRECTIONS AND REGIONAL DEVELOPMENTS. WHERE DOES IRAQI FOREIGN POLICY START? Analysis. (199), pp.1-11.
60
Mitrany, D. (1966). A Working Peace System.Chicago: Quadrangle Books.
61
…………… . (1975). the Functional Theory of Politics. London: Martin Robertson and Company.
62
Plano, J and R. Olton. (1982). The International Relation Dictionary.Western Michigan University Press.
63
Popoviciu, A. C. (2010). David Mitrany And Functionalism. The Beginnings of Functionalism. Revista Româna de Geografie Politica, XII (1), pp.162-172.
64
Potter, L. G and G. G. Sick. (2004). IRAN, IRAQ AND THE LEGACIES OF WAR. NewYork: Palgrave Macmillan Press.
65
Singh, K. R. (1981). The Persian Gulf: Arms Control. Camberra: The Strategic and Defence Studies Center.
66
ORIGINAL_ARTICLE
چین از ثروت به توسعه طلبی دریایی
به طور کلی چین در طول تاریخ پیوسته یک امپراتوری قدرتمند محسوب میشده است. در پی انقلاب صنعتی دولتهای مدرن غربی قابلیتهای نظامی نوینی کسب کردند که آنها را به پیشروی در دریاها قادر مینمود. در میانه قرن نوزدهم کرانههای دریایی چین که برای قرنها به سبب وسعت اقیانوسها سبب امنیت خاطر امپراتوری چین از جانب مرزهای جنوبی و جنوب شرقی میشد به حوزهای برای افزایش آسیب پذیری های چین در برابر قدرتهای استعماری غرب تبدیل شد. تا قرن نوزدهم در پی انقلاب صنعتی کسب قدرت دریایی به مشخصهای برای قدرتهای بزرگ تبدیل شده بود. نیروی دریایی انگلستان و دیگر قدرتهای استعمارگر غربی نقشی کلیدی در شکست دادن چین در میانه قرن نوزدهم ایفا کرد. به طور کلی در عصر مدرن یک الگوی تاریخی در این زمینه شکل گرفته است که قدرتهای بزرگ غالبا قدرتهایی دریایی نیز هستند. این مقاله به تحول در نیروی دریایی چین پرداخته است و این گونه نتیجه گیری میکند که ثروت و گسترش منافع چین در طول بیش از سه دهه گذشته منابع و نیز ضرورتهای امنیتی پکن را برایتبدیل شدن به یک قدرت دریایی بسط داده است.
https://www.iisajournals.ir/article_45849_9892659dd1a63769e94f8e70d7058df3.pdf
2017-02-19
163
186
چین
قدرت دریایی
توسعهطلبی
قدرت بزرگ
استراتژی
محمد
تقیزادهانصاری
1
استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات
AUTHOR
امیدوارنیا، محمدجواد. (1382). امنیت در قرن بیست و یکم، دیدگاه چین. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
1
ذکریا، فرید. (1393). جهان پساآمریکایی. ترجمه احمد عزیزی. تهران: نشر هرمس. چاپ دوم.
2
شاهنده، بهزاد. (1374). سیاست و حکومت در آسیای جنوب شرقی. انتشارات سمت.
3
.................. . (1365). انقلاب چین. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی
4
شریعتینیا، محسن. (1389). «رفتار استراتژیک چین در دوران پساجنگ سرد: بدعتی در سنت»، فصلنامه راهبرد، 56 (3). صص 222-187.
5
Arthur S. Ding, Phillip C. Saunders and Scott W. Harold. (2016). The People’s Liberation Army and Contingency Planning in China. Rutenberg.
6
Andrade, T. (2016). The Gunpowder Age: China, military innovation and the rise of the West in world history. Princeton University Press.
7
Brockman, D. T. (2014). The Importance of Sea Power: China’s Modernizing Navy and its Effects on Regional International Affairs: Prinston.
8
Buzan, B. and G. Lawson. (2015). the global transformation: history, modernity and the making of international relations. Cambridge University Press.
9
Center, S. (2016). China’s Military Budget Increase Draws Responses from Asian Powers. Policy: New York.
10
Chase, M. S, K. W. Allen and B. Purser. (2016). Overview of People's Liberation Army Air Force: Rotenberg.
11
Cliff, R. (2015). China's Military Power: Assessing Current and Future Capabilities. Cambridge University Press.
12
Cronin, P. M. (2016). Power and Order in the South China Sea. Power.
13
Enderwick, P. (2012). Understanding emerging markets: China and India. Routledge.
14
Fravel, M. T. (2016). China's Changing Approach to Military Strategy: The Science of Military Strategy from 2001 and 2013. The Evolution of China’s Military Strategy. Washington DC: Brookings forthcoming.
15
Friedberg, A. L. (2014). Beyond air-sea battle: The debate over US Military strategy in Asia. Routledge.
16
Fuell, L. (2014). Broad trends in Chinese air force and missile modernization. NATIONAL AIR AND SPACE INTELLIGENCE CENTER WRIGHT-PATTERSON AFB OH.
17
Hayton, B. (2014). The South China Sea: the struggle for power in Asia. Yale University Press.
18
Husain, J. (2016). China’s rise and the global order. In Pakistan and a World in Disorder. Palgrave Macmillan US.
19
Gertz, B. (2013). The China Threat: How the People's Republic Targets America. Regnery Publishing.
20
Kaplan, R. D. (2014). Asia's Cauldron: The South China Sea and the End of a Stable Pacific. Random House.
21
Thompson, T. N. (2015). China (re) turns to the sea: the persistence of the past. Australian Journal of International Affairs, 69 (4), pp. 357-362.
22
Zakaria, F and Snyder, J. (1992). Realism and domestic politics: A review essay.
23
Zakaria, F. (1999). From wealth to power: The unusual origins of America's world role. Princeton University Press.
24
………… . (2008). the future of American power: how America can survive the rise of the rest. Foreign Affairs, pp. 18-43.
25
…………. . (2008). the rise of the rest. Newsweek, May 12, pp. 24-31.
26
Zhao. R, S. Hynes and He, G. S. (2014). Defining and quantifying China's ocean economy. Marine Policy, 43, pp. 164-173.
27
ORIGINAL_ARTICLE
تأملاتی غیرغربی بر نظریههای روابط بینالملل
در طول سالهای اخیر، مطالعات روابط بینالملل شاهد تلاشهای فکری گسترده اما پراکندهای درباره وضعیت نظریهپردازی در این رشته بوده است. نظریهپردازی در روابط بینالملل جایگاه خود را با تعیین مرزها در داخل علوم اجتماعی، تمایز بین آنچه در داخل دولت اتفاق میافتد و آنچه در خارج از آن در نظام بینالملل رخ میدهد، تثبیت کرده است. اما به لحاظ قلمرو مکانی، تقاضاهایی برای توسعه مرزهای این دانش و روشهای دانشپژوهشی در این حوزه مطرح شدهاند، که نتوانستهاند به جایگاهی قابل توجه دست پیدا کنند. در راستای تبیین این موضوع و پاسخ به این سوال که چرا دانش روابط بینالملل غیرغربی در این حوزه غایب است؟ در این مقاله نخست مجموعهای از استدلالها مبنی بر غیبت نظریههای غیرغربی ارائه شدهاند؛ به گونهای که ویژگیهایی از جمله متغیرهای فرهنگی، اجتماعی و ساختاری کشورهای غیرغربی که نگاه به روابط بینالملل را متفاوت میسازند، بررسی میشوند. سپس، با ارائه خوانشهای غیرغربی از برخی مفاهیم کلیدی از قبیل جنگ و منازعه، دولت، حاکمیت و ملیگرایی استدلال میشود که جستجوی ابزار مفهومی مناسبتر جهت فهم امور جهانی، مستلزم مشمولیت خوانشهای دیگر از رویکردهای روابط بینالملل است. ابزار مفهومی جدیدی که در راستای نیاز به تفکری متمایز درباره نظریههای روابط بینالملل در بافتهای غیرمرکزی رشد کرده باشد.
https://www.iisajournals.ir/article_45850_ad225a2ff6fa33d7c816d6fbd58fdbcb.pdf
2017-02-19
187
210
نظریههای روابط بینالمل
کشورهای در حال توسعه
دیدگاه انتقادی
جنگ و مناز عه
دولت
حاکمیت
ناسیونالیسم
رحمت
حاجیمینه
1
استادیار روابط بین الملل، داشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شرق
AUTHOR
آکاریا، آمیتاو و باری بوزان .(1389). نظریههای غیرغربی روابط بینالملل؛ دیدگاههایی درباره آسیا و فراسوی آن. ترجمه علیرضا طیب، تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
1
اسنایدر، جک. (1393). دین و نظریه روابط بینالملل، ترجمه سیدعبدالعلی قوام و رحمت حاجیمینه. تهران: نشر علم.
2
ایوب، محمد. (1381). «معضل امنیت ملی در جهان سوم»، ترجمه احمد محمودی، فصلنامه مطالعات راهبردی، 5 (16).
3
بوزان، باری و ریچارد لیتل. (1389). «تاریخ جهان و توسعه نظریه غیرغربی روابط بینالملل»، در آکاریا، آمیتاو و باری بوزان. نظریههای غیرغربی روابط بینالملل؛ دیدگاههایی درباره آسیا و فراسوی آن. ترجمه علیرضا طیب. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
4
بهارا، ناونیتا چادا. (1389). «انگارش دوباره روابط بینالملل در هند»، در آکاریا، آمیتاو و باری بوزان. نظریههای غیرغربی روابط بینالملل؛ دیدگاههایی درباره آسیا و فراسوی آن. ترجمه علیرضا طیب. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
5
تاجبخش، شهربانو. (1389). «نظریه روابط بینالملل و جهاننگرش اسلامی»، در آکاریا، آمیتاو و باری بوزان. نظریههای غیرغربی روابط بینالملل؛ دیدگاههایی درباره آسیا و فراسوی آن. ترجمه علیرضا طیب. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
6
جکسون، رابرت. (1383). «تکامل جامعه بینالمللی»، در بیلیس، جان و استیو اسمیت. جهانیشدن سیاست: روابط بینالملل در عصر نوین. جلد اول. ترجمه ابوالقاسم راهچمنی و دیگران. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
7
جکسون، رابرت و گئورک سورنسون. (1385). درآمدی بر روابط بینالملل. ترجمه مهدی ذاکریان و دیگران، تهران: نشر میزان.
8
سباستین، لونارد و ایرمن لانتی. (1389). «تصور رویکردهای اندونزیایی در قبال نظریه روابط بینالملل»، در آکاریا، آمیتاو و باری بوزان. نظریههای غیرغربی روابط بینالملل؛ دیدگاههایی درباره آسیا و فراسوی آن. ترجمه علیرضا طیب. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
9
قوام، عبدالعلی. (1394). سیاستشناسی. تهران: انتشارات سمت.
10
موران، دانیل. (1383). «نظریه استراتژیک و تاریخ جنگ»، در بیلیس، جان و دیگران. استراتژی در جهان معاصر؛ مقدمهای بر مطالعات استراتژیک. ترجمه کابک خبیری. تهران: ابرار معاصر.
11
هالیدی. فرد. (1383). «ملیگرایی»، در بیلیس، جان و استیو اسمیت. جهانیشدن سیاست: روابط بینالملل در عصر نوین. جلد دوم. ترجمه ابوالقاسم راهچمنی و دیگران. تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
12
منابع انگلیسی
13
Acharya, A. (2009). Whose Ideas Matter: Agency and Power in Asian Regionalism. Ithaca: Cornell University Press.
14
-Appadurai, A. (1996). Modernity at Large: Cultural Dimensions of Globalization.Minneapolis MN: University of Minnesota Press.
15
Ashley, R. K. (1987). The Geopolitics of Geopolitical Space: Toward a Critical Social Theory of International Politics. Alternatives, 12 (4).
16
Chatterjee, P. (1993). The Nation and its Fragments, Colonial and Postcolonial Histories. Princeton: Princeton University Press.
17
Dirlik, A. (1994). The Postcolonial Aura: Third World Criticism in the Age of Global Capitalism. Critical Inquiry, 20 (2).
18
Harding, S. (1998). Is Science Multicultural? Postcolonialisms, Feminisms and Epistemologies. Bloomington: Indiana University Press.
19
Hoffman, S. (1997). An American Social Science: International Relations. Daedalus,106 (3).
20
Holsti, K. (1996). The State, War and the State of War. Cambridge: Cambridge University Press.
21
Krasner, S. D. (1999). Sovereignty: Organized Hypocrisy. Princeton NJ: Princeton University Press.
22
Luhmann, N. (1995). Social Systems. Stanford University Press.
23
Mbembe, A. (2002). African Modes of Self-Writing. Public Culture, 14 (1).
24
Osaghae, E. E. (2001).The Role and Function of Research in Divided Societies: The Case of Africa, in Researching Violently Divided Societies: Ethical and Methodological Issues, Smyth, M and G. Robinson (eds). London/Tokyo: Pluto Press/United Nations University Press.
25
Pandikattu, K. (2001). A Critical, Contextual and Creative Approach to Gandhi, in Gandhi: The Meaning of Mahatma for the Millennium, ed. Pandikattu, K. (eds). Washington DC: Council for Research in Values and Philosophy.
26
Rajaee, F. (1999). Paradigm Shifts in Muslim International Relations Discourse. Studies in Contemporary Islam,1.
27
Rosenau, J. N. (1993). Superpower Scholars: Sensitive, Submissive, or Self- Deceptive. Global Voices.
28
Shohat, E. (1992). Notes on the Post-Colonial. Social Text, 31/32.
29
Tickner, A. (2003). Seeing IR Differently: Notes from the Third World. Millennium-Journal of International Studies, 32.
30
Townley, C. (2002). Intellectual Property and Indigenous Knowledge. Philosophy and Public Policy Quarterly,22 (4).
31
Vásquez, J. A. (1998). The Power of Power Politics: From Classical Realism to Neotraditionalism. Cambridge: Cambridge University Press.
32
Waltz, K. (1979). Theory of International Politics. New York: McGraw-Hill.
33
Wæver, O. (1996). The Rise and fall of the Inter-Paradigm Debate, in International Relations Theory: Positivism and Beyond, eds. Smith. S, K. Booth and M. Zalewski. Cambridge: Cambridge University Press.
34
Williams, A. (1997). The Postcolonial flaneur and Other Fellow-Travellers: Conceits for a Narrative of Redemption. Third World Quarterly, 18 (5).
35
Xinning, S. (2000). Building International Relations Theory with Chinese Characteristics. Journal ofContemporary China, 10 (2.)
36
ORIGINAL_ARTICLE
بحران نظریّهپردازی در روابط بینالملل؛ بستری مساعد برای اندیشهورزی اسلامی
استدلال اصلی این مقاله بر این مبنا استوار است که نظریّههای کلان روابط بینالملل از تحلیل بسیاری از ابعاد و زوایای موضوعات فرازمانی و فرامکانی (جنگ و صلح) و همچنین دغدغههای جدید (مشکلات محیط زیستی، شیوع بیماریهای واگیردار، ماهیّت جنگهای آینده و وضعیّت قربانیان درآن و ...) بازماندهاند. این موضوع سبب شده است تا جهانبینیهایی شکل گیرند که اساس مساله شناخت در روابط بینالملل را به چالش کشند. رویکردهای اخیر، وضع موجود را یا به این دلیل که وضعیّت مطلوب نبوده و یا ارتباط مستقیمی با قدرت دارد؛ نپدیرفته و عملاً باعث ایجاد خلأ در نظریّهپردازی برای رشته روابط بینالملل گشتهاند. در این بین، اندیشمندان دین مبین اسلام، با طراحی واقعیّتهای صحنه روابط بینالملل، امکان نظریّهپردازی اسلامی برای روابط بینالملل را در اخذ مواضع متعادل اسلامی بین دو طیف واقعگرایی و آرمانگرایی میدانند. اسلام، برای انسان این هویّت را قائل گردیده است تا صحنه روابط بینالملل را بدون هیچگونه تأثیر و تأثر از ملاحظات قدرت بشناسد و منابع شناخت از عقل گرفته تا وحی و فقه را در راستای تأمین عدالت و سعادت انسان و جامعه معرفی نماید.
https://www.iisajournals.ir/article_45851_b5db0bef765ca2ab18787ae7964e4bce.pdf
2017-02-19
211
236
نظریّهپردازی
اسلام
میانهروی
خدامحوری
روابط بینالملل
محسن
اسلامی
mohsen-eslami@gmail.com
1
استادیار گروه روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
محمد
داوند
davand.uk.ac.ir@gmail.com
2
دانشجوی دکتری روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
حجت
داوند
h.davand@modares.ac.ir
3
دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابراهیمی، شهروز، علیاصغر ستوده و احسان شیخون. (1389). «رویکرد اسلامی به روابط بینالملل در مقایسه با رویکردهای رئالیستی و لیبرالیستی» فصلنامه دانش سیاسی، 6 (2). صص، 42-5.
2
استیون، لوکس. (1370). قدرت؛ فرانسانی یا شر شیطانی. ترجمة فرهنگ رجایی. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
3
اسلامی، محسن. (1392). «سیاست خارجی در اسلام»، فصلنامه سیاست خارجی، 27 (3). صص 636-611.
4
بزرگی، وحید. (1377). دیدگاههای جدید در روابط بینالملل. تهران: نشرنی.
5
بشریه، حسین. (1384). لیبرالیسم و محافظهکاری، از محافظهکاری تا هرمنوتیک و پستمدرنیسم، تهران: نشر نی.
6
پولادی، کمال. (1388). تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (قرن بیستم). تهران: نشر مرکز.
7
جمشیدی. محمدحسین. (1394). «نظریۀ دولت در اندیشۀ سیاسی علامه صدر»، فصلنامه دولتپژوهشی، 1 (1). صص 112-81.
8
دهقانیفیروزآبادی، سیدجلال. (1390). اسلام و نظریههای روابط بینالملل: رویکردی فرانظری. شورای عالی انقلاب فرهنگی.
9
........................................... . (1389 الف). «چگونگی و چیستی نظریّه اسلامی روابط بینالملل»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 5 (2) صص. 142-111.
10
........................................ . (1389 ب). «مبانی فرانظری نظریّه اسلامی روابط بینالملل»، فصلنامه روابط خارجی، 2 (6). صص. 96-49.
11
رحمتی، رضا. (1390). «روابط بینالملل؛ تقابل دو فرانظریه جریان اصلی و اسلام (با مطالعه صورتبندی برنامة پژوهشی اسلامگرایانه بر شکلگیری هویت ایران در ساخت نظام بینالملل)»، فصلنامه
12
آفاق امنیّت، 4 (10). صص. 141-119.
13
رضایی، علیرضا. (1390). نظریه انتقادی و پستمدرنیسم در روابط بینالملل، بازیابی شده از: http://politico.blogfa.com/post-187.aspx، (دسترسی 1394، 09 اسفند).
14
سعیدی، روحالامین. (1394). «چشمانداز رهایی بشر در نظریّه اسلامی و نظریّه انتقادی روابط بینالملل: رویکردی تطبیقی»، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، (40). صص 48-27.
15
سیدامامی، کاووس. (1391). پژوهش در علوم سیاسی (رویکردهای اثباتگرا، تفسیری و انتقادی). تهران: دانشگاه امام صادق و پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
16
فی، برایان. (1389). فلسفة امروزین علوم اجتماعی با نگرش چندفرهنگی. ترجمه خشایار دیهیمی. تهران: انتشارات طرح نو.
17
قوام، سیدعبدالعلی. (1393). روابط بینالملل: نظریّهها و رویکردها. تهران: نشر سمت.
18
عبدخدائی، مجتبی، (1391)، «درآمدی بر نظریهپردازی دینی روابط بینالملل»، فصلنامه روابط خارجی، 4 (4). صص 276-235.
19
عسگرخانی، ابومحمد، دیان جانباز و محسن عباسزادهمرزبالی. (1388). «پسامدرنیته و واکاوی دولت ملّی دارای حاکمیّت در نظریّههای روابط بینالملل»، فصلنامه سیاست، 39 (3). صص 320-291.
20
مشیرزاده، حمیرا. (1389). «تحولات جدید نظری در روابط بینالملل: زمینه مناسب برای نظریّهپردازی بومی»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 6 (2). صص 204-165.
21
....................... . (1391). تحولدرنظریههایروابطبینالملل. تهران: نشر سمت.
22
منوچهری، عباس. (1376). «قدرت و پستمدرنیسم»، مجله اطلاعات سیاسی- اقتصادی، (1).
23
موسوی، سیدمحمد. (1384). دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
24
منابع انگلیسی
25
Brown, Ch. (2013). The Poverty of Grand Theory. European International Relations, 10.1177/1354066113494321.
26
Dunne. T and etc (2013). The Ends of International Relations Theory. European International Relations, DOI: 10.1177/1354066113495485.
27
Elman, C and M. Findus Elman. (2003). Appraising Progress in International Relations Theory, in Progress in International Relations Theory. Belfer Center for Science and International Affairs Jhon F. Kennedy School of Government, Harvard University Cambridge, Massachusetts.
28
Engert, S and A. Spencer. (2009). International Relations at the Movies: Teaching and Learning about International Politics through Film. Perspectives. 17 (1), pp. 83-104.
29
Fao. (2010). The state of food and insecurity in the world–addressing food insecurity in protracted crises, Rom: food and organization united states.
30
Fao. (2008). the state of food insecurity in the world Economic crises –impactand lessons learned. Available at: ftp://ftp,fao,org/docrep/fao/0//1j0229te00.pdf. 8/10/2016.
31
Graham, D. A. (2015). Violence Has Forced 60 Million People From Their Homes. Available at: http://www.theatlantic.com/international/archive/2015/06/refugees-global-peace-index/396122/ 21/09/2016.
32
Holsti, K. J. (1998). The Problem of Change in International Relations Theory, Institute of International Relations: The University of British Columbia.
33
International Organization for Migration. (2015). Migration Initiatives 2015: Regional Strategies. Available at: http://publications.iom.int/system/files/pdf/migration_initiatives2015.pdf. 5/10/2016.
34
Mearsheimer, J. J and Walt, S. M. (2013) .Leaving Theory Behind: Why Simplistic Hypothesis Testing is bad for International Relations. European International Relations, DOI: 10.1177/1354066113494320.
35
Sengul, A. (2005). Cinema and Representation in International Relations: Hollywood Cinema and the Cold War, In Partial fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Science the Department of for International Relations.
36
Sylvester, Ch. (2013). Experiencing the end and afterlives of International Relations/theory. European Journal of International Relations, DOI: 10.1177/1354066113494322.
37
Williams, M. C. (2013). In the Beginning: The International Relations Enlightenment and the Ends of International Relations Theory. European International Relations, DOI: 10.1177/1354066113495477.
38
ORIGINAL_ARTICLE
ضرورت و بایستههای مطالعات صلح از دیدگاه حقوق بینالملل
صلح در مفهوم کلاسیک خود، به «نبود جنگ» تعبیر شده که امروزه به آن «صلح منفی» گفته میشود. منشور ملل متحد همینگونه از صلح را ارج نهاده و مهمترین هدف سازمان را به صراحت در بند 1 ماده 1، حفظ صلح و امنیت بینالمللی قرار داده است و شورای امنیت نیز با اختیاراتی کمنظیر در جهت اعتلای این هدف مجهز شده است. از سوی دیگر، بند 3 ماده 2 منشور از کلیه اعضاء ملل متحد میخواهد که اختلافات خود را با توسل به شیوههای مسالمتآمیزی حل و فصل کنند که صلح و امنیت بینالمللی و عدالت را به خطر نیفکنند. از سال 1945 و تأسیس سازمان ملل متحد به این طرف، آنچه به عنوان حقوق بینالملل مدرن در دانشگاهها و از جمله در نظام آکادمیک ایران تدریس شده، تا حد زیادی از همین الگوی مصرّح در بند 3 ماده 2 منشور نشأت گرفته و آنچه از صلح مدنظر است، غالباً همان مفهوم منفی صلح است که در زمان تعارض، بر عدالت رجحان داده شده تا تهدیدات علیه امنیت بینالمللی خنثی شوند. این در حالی است که مفهوم صلح اعم است از «صلح منفی» و «صلح مثبت»؛ در چهارچوب «صلح مثبت» نه تنها عدالت در تعارض با صلح قرار نمیگیرد، بلکه تحقق عدالت لازمه ایجاد صلح ساختاری است. این نگاه و قرائت جامع است که موضوع مطالعات صلح قرار گرفته و به زعم یوهان گلتونگ نروژی که وی را پدر مطالعات صلح در جهان نام نهادهاند، از دهه 1950 به این سو، رفتهرفته جای خود را در مباحث و محافل دانشگاهی باز کرده و امروزه به یکی از مهمترین گفتمانها در سطح آموزش عالی بدل شده است. در آموزش صلح، علاوه بر محتوا، چهارچوب و شکل آموزش نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. لذا برای انتقال مفاهیم فوقالذکر نظام آموزشی نیز باید صلحمدار و از خشونت ساختاری بری باشد. در نتیجه، شناسایی عوامل خشونت ساختاری در نظام آموزش عالی و برطرفنمودن آن باید توأم با اصلاح محتوا صورت پذیرد. ما در این مقاله ضمن تأکید بر اهمیت مطالعات صلح در جهت تقویت نظام آموزش عالی حقوق بینالملل و حقوق بشر در ایران، با بررسی الگوهای موجود، به ارائه پیشنهادهایی در جهت ارتقاء سطح کیفی و اصلاح الگوهای آموزش صلح و مطالعات صلح در نظام دانشگاهی ایران خواهیم پرداخت.
https://www.iisajournals.ir/article_45852_bd720ae46cf53d8bfa4b5dec67803025.pdf
2017-02-19
237
266
مطالعات صلح
صلح ساختاری
حقوق بینالملل
نظام آموزش عالی ایران
حقوق بشر
پوریا
عسکری
pouria.askary@gmail.com
1
استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
یلدا
خسروی
2
دانشجوی دکتری رشته حقوق بینالملل عمومی دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
دپلانو، روزانا. (1395). شورای امنیت و بهرهبرداری استراتژیک از حقوق بینالملل. ترجمه پوریا عسکری. تهران: انتشارات خرسندی.
1
صادقی، دیدخت. (1392). «مسؤولیت بینالمللی حمایت و حاکمیت دولتها»، فصلنامه مطالعات روابط بینالملل،6 (22). صص 156-133.
2
عسکری، پوریا. (1392). «حقوق بشر و شرکتهای فراملی: پیمان جهانی» و چارچوب حمایت، احترام و جبران سازمان ملل متحد»، در جامعه بینالمللی و حقوق بینالملل در قرن 21 (مجموعه مقالات اهدایی به دکتر محمدرضا ضیایی بیگدلی. تهران: انتشارات شهر دانش.
3
منابع انگلیسی
4
A/CN.4/693. (2016). International Law Commission First report on jus cogens, by Dire Tladi, Special Rapporteur, Geneva.
5
A/47/277. (1992). Report of the Secretary-General pursuant to the statement adopted by the Summit Metting of the Security Council [An Agenda for Peace]. January 21.
6
A/55/305. (2000). Identical letters dated 21 August 2000 from the Secretary-General to the President of the General Assembly and the President of the Security Council: report of the Panel on United Nations Peace Operations. UN General Assembly. August 21.
7
A/70/674. (2015). Plan of Action to Prevent Violent Extermism. General Assembly of United Nations. December 24.
8
A/RES/53/25. (1998). International decade for a Culture of Peace and Non-Violence for the Children of the World 2001-2010. UN General Assembly. November 10.
9
A/RES/49/184. (1994). United Nations Decade for Human Rights Education. UN General Assembly. December 22.
10
Anasarias, E and P. Berliner. (2009). Human Rights and Peacebuilding, in Handbook on Building Cultures of Peace. Rivera, J. D. New York: Springer.
11
Anderson, R. (2004). A Definition of Peace. Peace and Conflict: Journal of Peace and Psychology, 10 (2), pp.101-116.
12
Bajaj, M. (2008). Critical Peace Education Available at: https://www.tc.columbia.edu/centers/epe/PDF%20articles/Bajaj_ch16_22feb08.pdf (accessed on 2016, Oct 2).
13
Berghof Foundation. (2012). Berghof Glossary on Conflict Transformation. Berlin: Berghof Foundation Operations GmbH.
14
Brock-Utne, B. (1998). Peace Education in an Era of Globalization. Lecture given at University Internacional de Menorca. Available at: www.africavenir.org/fileadmin/_migrated/.../BrockUtnePeaceEduGlobalisation.pdf, (accessed on 2016, Nov. 2).
15
Danesh, H. B. (2008). The Education for Peace integrative curriculum: concepts, contents and efficacy. Journal of Peace Education, 5 (2), pp. 157-173.
16
Dilts, A. (2012). Revisiting Johan Galtung’s Concept of Structural Violence. New Political Sience, 34 (2), pp. 191-194.
17
Fisch, J. (2012). Peoples and Nations, in Oxford handbook of the history of international law. Fassbender, B and A. Peters. United Kingdom: Oxford University Press.
18
Galtung, J. (1969). Violence, Peace and Peace Research. Journal of Peace Researc,6 (3), pp. 167-191.
19
………….. . (1971-72). Form and Content of Peace Education. Available at: https://www.tc.columbia.edu/centers/epe/PDF%20articles/Galtung_ch6_22feb08.pdf, (accessed on 2016, Oct. 2)
20
…………… .(1983). Peace Education: Learning to Hate War, Love Peace, and to Do Something About It, in International Review of Education, Special Issue: The Debate on Education for Peace. Hamburg: UNESCO Institute for Education.
21
………….. . (1990). Cultural Violence. Journal of Peace Researc, 27 (3), pp. 291-305.
22
Gaurier, D. (2012). Cosmopolis and Utopia, in Oxford handbook of the history of international law. Fassbender. B and A. Peters. United Kingdom Oxford: University Press.
23
High-level Independent Panel on Peace Operations. (2015). Report Presented to the Secretary-General on 16 June 2015. Available at: http://futurepeaceops.org/project/uniting-our-strengths-for-peace-politics-partnerships-and-people-report-of-the-high-level-independent-panel-on-united-nations-peace-operations-2015/, (acessed on 2016, Dec 10)
24
HR/PUB/12/3. (2012). World Programme for Human Rights Education. Geneva: United Nations.
25
ICJ. (1970). Barcelona Traction, Light and Power Company, Limited (Belgium v. Spain). Second Phase. International Court of Justice. Available at: http://www.refworld.org/docid/4040aec74.html, (accessed 2016, Dec 16).
26
ICJ. (2003). Case Concerning Oil Platforms (Islamic Republic of Iran v. United States of America). International Court of Justice. Available at: http://www.refworld.org/docid/414b00604.html, (accessed 2016, Dec. 15).
27
Jäger, U. (2014). Peace Education and Conflict Transformation. Bergh of Foundation / Online Bergh of Handbook for Conflict Transformation. Available at: http://www.berghof-foundation.org/handbook/jaeger_handbook_e.pdf, (accessed on 2016, Dec. 10)
28
Page, J. S. (2008). The United Nations and Peace Education. Ensyclopedia of peace education, Available at: https://www.tc.columbia.edu/centers/epe/PDF%20articles/Page_ch9_22feb08.pdf,(accessed on 2015, Oct 12).
29
Peacebuilding support office. (2010). UN Peacebuilding: An Orientation,Available at: http://www.un.org/en/peacebuilding/pbso/pdf/peacebuilding_orientation.pdf (accessed on 2016, Dec 5)
30
Quirico, O and J. Brohmer and M. Szabo. (2016). States, Climate Change and Tripartite human rights: the missing link, in Climate change and human rights. Quirico, O and M. Boumghar. United Kingdom: Routledge.
31
Reardon, B. A. (1997). Human Rights as Education for Peace, in Human Rights Education for the Twenty-first Century. Andrepoulos, G. J and R. P Claude. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
32
S/RES/1973. (2011). Security Council resolution 1973 [on the situation in the Libyan Arab Jamahiriya]. UN Security Council. March 17.
33
Torney-Purta, J. V. (1984). Human rights, in Teaching for International understanding, peace and human rights. Graves, N. J, O. J. Dunlop and J. V. Torney-Purta. France: Unesco Publications.
34
UNESCO Medium Term Plan. (1977). Medium-term plan (1977-1982). Available at: http://unesdoc.unesco.org/Ulis/cgi-bin/ulis.pl?catno=33260&set=4ACFEA94_1_45&gp=0&lin=1&ll=s,(accessed on 2016, Dec 5).
35
UNESCO Constitution. (1945). Constitution of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation. UN Educational, Scientific and Cultural Organisation (UNESCO). November 16.
36
UNESCO. (2016). Global Education Monitoring Report, Second edition. France: UNESCO Publications.
37
Vienna declaration. (1993). Vienna Declaration and Programme of Action. UN General Assembly. July 12.
38
WHO. (2002). World report on violence and health. Edited by Etienne G. Krug, Linda L. Dahlberg, Jmes A. Mercy, Anthony B. Zwi and R. Lozano. Available at: http://www.who.int/violence_injury_prevention/violence/world_report/en/, (accessed on 2016, Nov 12)
39
ORIGINAL_ARTICLE
عوامل مؤثر در ایجاد بیثباتی سیاسی و امنیتی منطقه خلیجفارس
در منطقه ژئوپلیتیک خلیجفارس عوامل بسیاری توان برهمزدن ثبات سیاسی و امنیتی منطقه را دارد. هر یک از عوامل دارای ابعاد متفاوتیاند و در سطوح متفاوتی قرار دارند. با اینحال در منطقه خلیجفارس، مهمترین عاملی که ساخت ذهنی منطقه را تشکیل داده ”رقابت“ است و به عنوان عامل فرادست؛ دیگر عوامل بیثبات را تحتالشعاع خود قرار میدهد. سئوال اصلی پژوهش این است که ناپایداری و بیثباتی در منطقه خلیجفارس ریشه در چه عواملی دارد و آیا عاملی وجود دارد که بتواند دیگر عوامل را تحتالشعاع خود قرار دهد و به عنوان عامل اصلی در بیثباتی منطقه به حساب آید؟ فرضیه مقاله در پاسخ به سئوال پژوهش این است که عوامل متعددی در منطقه وجود دارد که باعث بیثباتی در منطقه شدهاند با اینحال مهمترین عاملی که ظرفیت ایجاد ثبات و یا بیثباتی در منطقه خلیج فارس را دارد، ”نظام ژئوپلیتیک“ منطقه است و هر یک از نظامهای سیاسـی منطـقه در تلاشند تا به یک جایـگاه برتر در این ساختار ژئوپلیتیک برسند. نظامهای متعدد امنیتی ناشی از ساختار ژئوپلیتیکی و نظم ژئوپلیتیک دوقطبی منطقهای بوده و زمینه اصلی بروز چالشهای سیاسی در منطقه میباشد؛ درحالیکه تغییر ساخت ژئوپلیتیک منطقه منجر به تغییر نظام امنیتی منطقه شده و رویکرد سیاست خارجی دولتهای منطقه، ظرفیت خنثیسازی و بلااثر کردن عوامل تنشزای منطقه را خواهد داشت و بستر را برای ایجاد ثبات امنیتی و سیاسی در این منطقه فراهم مینماید. مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانهای نظیر کتب، مقالات، اینترنت و مصاحبه با اساتید و نخبگان دانشگاهی مورد نگارش درآمده است.
https://www.iisajournals.ir/article_45867_d6ea6749ef9a0bc49da98631634a7f06.pdf
2017-02-19
267
293
منطقه خلیجفارس
رئالیسم تهاجمی
رئالیسم تدافعی
امنیت
ساختار ژئوپلیتیک
عبدالرضا
فرجی راد
a.farajirad@yahoo.com
1
دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
سید مصطفی
هاشمی
m.hashemi2006@gmail.com
2
دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد سلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
ابوالحمد، عبدالمجید(1377)، مبانی سیاست، تهران: طوس.
1
آرون، ریمون(1364)، مراحل اساسی سـیر انـدیشه در جامعهشناسی، ترجمه باقر پرهام، تهران:انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ چهارم.
2
اسدی، علیاکبر(1389). «شورای همکاری خلیجفارس: سیاست خارجی و روندهای داخلی»، مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، آبان 1389، لینک دسترسی:
3
http://www.csr.ir/departments.aspx?abtid=05&depid=44&semid=462
4
إلهی، همایون(1369). خلیجفارس و مسائل آن؛ تهران: نشر قومس
5
امامی، محمدعلی (1382). عوامل تأثیرگذار خارجی در خلیجفارس. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی
6
امامی، محمدعلی(1379).«سنت، نوگرایی و مشروعیت در کشورهای خلیجفارس»، فصلنامه سیاست خارجی. (55) 14،صص 731-732.
7
جمشیدی، محمدحسین و محمدی گهرویی، رسول(1391). «جمهوری اسلامی ایران و عراق نوین: تبیینی بر کاربرد قدرت نرم در عراق نوین در راستای تحقق ارزشهای اسلامی». فصلنامه مطالعات جهان اسلام. (4) 1، صص 62-63.
8
جمیلبهجت، جوده(1383). «اقتصاد سیاسی جدید نفت در میان دولتهای خلیجفارس»، مجله اقتصاد انرژی. ترجمه مصعب عبداللهی و مرتضی بکیحصکویی، (64) 8، ص 28.
9
حاتمی، محمدرضا(1384). «بررسی و نقد مبانی مشروعیت حکومت از دیدگاه اهل سنت»، فصلنامه دانش سیاسی.(1) 13، صص 26-28.
10
حافظنیا، محمدرضا و رومینا، ابراهیم(1384). «تحول روابط ایران و عربستان و تأثیر آن بر ژئوپلیتیک خلیجفارس»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی. (77) 12، صص 68-69.
11
حافظنیا، محمدرضا و کاویانیراد، مراد (1388)، افقهای جدید در جغرافیایسیاسی، تهران: انتشارات سمت.
12
حافظنیا، محمدرضا(1385). اصول و مفاهیم ژئوپلیتیک. مشهد: انتشارات پاپلی.
13
خادم، فاضله(1388). «بازتاب بازی عربستان و ایالات متحده بر امنیت ملی ایران»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه.(58) 14، صص 95-96.
14
خادمالمله، سعیده(1392). «نقد ومعرفی کتاب اقتصاد سیاسی خلیجفارس»، فصلنامه سیاست خارجی. (105) 27، صص 588-591.
15
خلیلی، حسین(1387). «اولویتهای مطلوب نظام امنیتی حوزه خلیجفارس»، مجله نگرش راهبردی. (99) 9، صص 241-242.
16
خوشخطی، مهدی و امجدی، مهتاب(1386). «ساختار نظام بینالملل و آینده سیاسی خلیجفارس»، فصلنامه راهبرد و توسعه. (11) 3، صص 241-244.
17
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال(1388). «منابع ملی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران». فصلنامه سیاست. (11) 3، صص 223-228.
18
دهقانیفیروزآبادی، سید جلال(1391). «واقعگرایی نوکلاسیک و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست خارجی. (1) 26، ص 44.
19
دوستان، مهدی(1391). گفتمان اخوانالمسلمین و انقلاب مصر. مصاحبه در آبان 1392.
20
ساجدی، امیر(1392). «مشکلات توسعهای کشورهای منطقه خلیجفارس با نظامهای موروثی». فصلنامه علوم سیاسی دانشگاه آزاد کرج. (2) 8، صص 169-172.
21
سجادپور، سیدمحمدکاظم(1382). سیاست خارجی ایران، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی
22
عزتی، عزتالله(1392) جزوه منتشر نشده درس اقتصاد سیاسی بینالملل؛ دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
23
فرجیراد، عبدالرضا و هاشمی، سیدمصطفی(1394).«نقش نظامهای سیاسی نامتجانس حوزهخلیجفارس در بیثباتسازی امنیت منطقه»، فصلنامه راهبرد و مجلس. (2) 89، صص235-266.
24
فیرحی، داود(1380). «نظام سیاسی و دولت در اسلام». فصلنامه علوم سیاسی. دانشگاه باقرالعلوم، (15) 4، صص146-148.
25
کورز، لوئیس و برفلد روزنبرگ(1378)، مشروعیت سیاسی و دگرگونی فرهنگی، نظریههای بنیادی جامعهشناختی. ترجمه فرهنگ ارشاد، تهران:نشر نی.
26
کویینتن، آنتونی(1371)، فلسفه سیاسی، تـرجمه مـرتضی اسـعدی، تهران:الهدی.
27
نجفیسیار، رحمان(1394). «بنیانهای ژئوپلیتیک کشورهای عربی خلیجفارس». مصاحبه در مرداد 1394.
28
مشیرزاده، حمیرا(1386). «چرخش در سیاست خارجی ایالات متحده و حمله به عراق: زمینه های گفتمانی داخلی»، فصلنامه سیاست. (2) 1، ص76.
29
موسوی، حسین(1390). «تجلی مفهوم بیداری اسلامی در پیروزی انقلاب مصر»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه. (67) 17، صص 3-6.
30
وبر، ماکس(1374)، اقتصاد و جامعه. ترجمه عباس مـنوچهری و دیگران، تـهران: انتشارات مولی.
31
موسوی شفائی، سید مسعود(1386). «ماهیت اقتصاد سیاسی بینالملل، اقتصاد سیاسی بین المللی در عصر جهانی شدن(شماره 7)». مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام. به نشانی:
32
http://www.csr.ir/departments.aspx?lng=fa&abtid=07&depid=44&semid=836
33
منابع انگلیسی
34
Puchala, D.J. (2005). “World hegemony and the united Nations”, International Studies Review. 7. P:502.
35
Kirshner, Jonathan (2010); “the tragedy of offensive realism: classical realism and the rise of china”, European journal of international relations, 2010, p 4.
36
Taliaferro, Jeffrey W. (2001). “Security Seeking under Anarchy”, International Security, Vol.25, No.3, winter 2001, pp: 158-159.
37
Binhuwaidin, Mohamed M. (2015), “Essential Threats to the Security of the GCC Countries in the Post Arab Spring Era”, Digest of Middle East Studies, Volume 24, Issue 1, spring 2015, PP: 1-25.
38